Het uitgangspunt: een landschap ontstaat pas door lucht en horizon. De vloeren vormen de grond, de wanden het kader, en daartussen creëerden ze de lucht, als textiele scheidingen die de kunstwerken omhullen.

Subtiel bewegende prints, aangedreven door ventilatoren, laten de ruimte ademen. Stoffen randen rond de sokkels bewegen mee en geven de zalen een lichte, dromerige sfeer. De routing leidt bezoekers vanzelf van het ene landschap naar het andere, met kleuren en vormen die passen bij de thematiek van elke zaal.

De grafische laag sluit hier naadloos op aan. Het wolkenmotief met organische, gelaagde vormen versterkt de ruimtelijke beleving en verbindt de verschillende delen van de tentoonstelling.