In onze scenografie hebben we die inhoudelijke spanningen ruimtelijk voelbaar gemaakt. De tentoonstelling ontvouwt zich als een serie visuele en fysieke tegenstellingen. We werkten met onverwachte zichtlijnen, spiegelingen en contrasterende materialen.

We werkten met subtiele maar doelgerichte ingrepen die de bezoeker niet afleiden van het werk, maar juist helpen om de gelaagdheid ervan te ervaren. De ruimte is geen neutrale drager, maar een medespeler die het gesprek tussen kunst en kijker verdiept.

Met Reality Check wilden we een helder en conceptueel sterk ontwerp neerzetten dat zowel de structuur van de tentoonstelling ondersteunt als de bezoeker uitnodigt om bewust stil te staan bij de manier waarop we de wereld – en elkaar – waarnemen.